استرابیسم را می توان بر اساس جهت چشم چرخانده یا ناهماهنگ طبقه بندی کرد:

چرخش به داخل (ازوتروپی) چرخش به بیرون (اگزوتروپی) چرخش به سمت بالا (هیپرتروپی) چرخش رو به پایین (هیپوتروپی).

عوامل دیگری که باید در نظر گرفت که به تعیین علت و درمان استرابیسم کمک می کند:

• آیا مشکل به طور ناگهانی ایجاد شد یا به مرور زمان؟
• آیا در 6 ماه اول زندگی وجود داشته است یا بعداً رخ داده است؟
• آیا همیشه روی همان چشم تأثیر می گذارد یا بین چشم ها جابه جا می شود؟
• درجه چرخش کوچک، متوسط ​​یا بزرگ است؟
• آیا همیشه وجود دارد یا فقط بخشی از زمان است؟
• آیا سابقه خانوادگی استرابیسم وجود دارد؟

انواع استرابیسم چیست؟

انواع مختلفی از استرابیسم وجود دارد. دو رایج ترین آنها عبارتند از:

1.ازوتروپی تطبیقی:

این اغلب در موارد دوربینی اصلاح نشده و استعداد ژنتیکی (سابقه خانوادگی) برای برگشتن چشم ها رخ می دهد. از آنجایی که توانایی تمرکز به جایی که چشم ها اشاره می کنند مرتبط است، تلاش اضافی برای تمرکز برای نگه داشتن اشیای دور در داخل آن ها لازم است. تمرکز واضح ممکن است باعث چرخش چشم ها به سمت داخل شود.

علائم شامل دوبینی، بستن یا پوشاندن یک چشم هنگام نگاه کردن به چیزی نزدیک و کج کردن یا چرخاندن سر است. این نوع استرابیسم معمولاً در چند سال اول زندگی شروع می شود. این عارضه معمولاً با عینک درمان می شود، اما ممکن است نیاز به چسباندن چشم و/یا جراحی روی عضلات یک یا هر دو چشم نیز داشته باشد.

2.اگزوتروپی متناوب:

در این نوع استرابیسم، یک چشم روی هدف ثابت می شود (متمرکز) در حالی که چشم دیگر به سمت بیرون است. علائم ممکن است شامل دوبینی، سردرد، مشکل در خواندن، خستگی چشم و بسته شدن یک چشم هنگام مشاهده اشیاء دور یا در نور شدید باشد. بیماران ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند در حالی که انحراف چشمی (تفاوت) ممکن است توسط دیگران متوجه شود. اگزوتروپی متناوب می تواند در هر سنی اتفاق بیفتد. درمان ممکن است شامل عینک، وصله زدن، تمرینات چشمی و/یا جراحی روی عضلات یک یا هر دو چشم باشد.

3.نوع دیگری از استرابیسم، ازوتروپی نوزادی نام دارد.

این وضعیت با مقدار زیادی چرخش به داخل هر دو چشم در نوزادان مشخص می شود که معمولاً قبل از شش ماهگی شروع می شود. معمولاً مقدار قابل توجهی دوربینی وجود ندارد و عینک عبور را اصلاح نمی کند. چرخش به داخل ممکن است به صورت نامنظم شروع شود، اما به زودی ماهیت ثابتی پیدا می کند. زمانی وجود دارد که کودک به دور و نزدیک نگاه می کند. درمان این نوع استرابیسم، جراحی بر روی عضلات یک یا هر دو چشم برای اصلاح هم ترازی است. بزرگسالان نیز ممکن است استرابیسم را تجربه کنند. به طور معمول، ناهماهنگی چشم در بزرگسالان به دلیل سکته مغزی است، اما می تواند از ضربه فیزیکی یا استرابیسم دوران کودکی نیز رخ دهد که قبلاً درمان نشده یا عود یا پیشرفت کرده است. استرابیسم در بزرگسالان را می توان به روش های مختلفی از جمله مشاهده، وصله زدن، عینک منشوری و/یا جراحی استرابیسم درمان کرد.

قیمت کاشت ابرو زنان و مردان

علائم و علل چه چیزی باعث استرابیسم می شود؟

بیشتر استرابیسم ناشی از اختلال در کنترل عصبی عضلانی حرکت چشم است. درک ما از این مراکز کنترل در مغز هنوز در حال تکامل است. کمتر رایج است، مشکلی در عضله چشم واقعی وجود دارد. استرابیسم اغلب ارثی است، به طوری که حدود 30 درصد از کودکان مبتلا به استرابیسم یکی از اعضای خانواده با مشکل مشابه دارند.

سایر شرایط مرتبط با استرابیسم عبارتند از:

• عیوب انکساری اصلاح نشده
• دید ضعیف در یک چشم
• فلج مغزی
• سندرم داون (60-20 درصد از این بیماران مبتلا هستند)
• هیدروسفالی (یک بیماری مادرزادی که منجر به تجمع مایع در مغز می شود)
• تومورهای مغزی سکته مغزی (علت اصلی استرابیسم در بزرگسالان)
• صدمات سر، که می تواند به ناحیه ای از مغز
  

استرابیسم چگونه درمان می شود؟

• عینک یا لنزهای تماسی: در بیمارانی با عیوب انکساری اصلاح نشده استفاده می شود.
• با لنزهای اصلاحی، چشم ها به تلاش کمتری برای تمرکز نیاز دارند و ممکن است صاف بمانند.
• لنزهای منشوری: لنزهای ویژه ای که می توانند نور ورودی به چشم را خم کرده و به کاهش میزان چرخش چشم برای نگاه کردن به اشیا کمک کنند.
• ارتوپتیک (تمرینات چشم): ممکن است روی برخی از انواع استرابیسم، به ویژه نارسایی همگرایی (نوعی اگزوتروپی) موثر باشد.

داروها:

قطره یا پماد چشم. همچنین تزریق سم بوتولینوم نوع A (مانند بوتاکس) می تواند عضله چشمی را که بیش از حد فعال است تضعیف کند. این درمان ها ممکن است با یا به جای جراحی بسته به وضعیت بیمار استفاده شوند.

چسباندن:

برای درمان آمبلیوپی (تنبلی چشم) در صورتی که بیمار همزمان با استرابیسم آن را داشته باشد. بهبود بینایی ممکن است کنترل ناهماهنگی چشم را نیز بهبود بخشد.

جراحی عضله چشم:

جراحی طول یا موقعیت ماهیچه های چشم را تغییر می دهد تا چشم ها به درستی تراز شوند. این عمل تحت بیهوشی عمومی با بخیه های قابل حل انجام می شود. گاهی اوقات به بزرگسالان جراحی استرابیسم قابل تنظیم پیشنهاد می شود که در آن موقعیت عضلات چشم پس از جراحی تنظیم می شود.

اگر استرابیسم درمان نشود چه اتفاقی می افتد؟

برخی بر این باورند که کودکان از استرابیسم بیشتر می شوند یا خود به خود بهتر می شوند. در حقیقت، اگر درمان نشود، می تواند بدتر شود. اگر چشم ها به درستی در یک راستا قرار نگیرند، ممکن است موارد زیر ایجاد شود:

تنبلی چشم (آمبلیوپی) یا دید ضعیف دائمی در چشم برگشته. وقتی چشم ها به جهات مختلف نگاه می کنند، مغز دو تصویر دریافت می کند. برای جلوگیری از دوبینی، مغز ممکن است تصویر چشم چرخانده را نادیده بگیرد و در نتیجه دید آن چشم را ضعیف کند. تاری دید، که می تواند بر عملکرد در مدرسه و محل کار، و لذت بردن از سرگرمی ها و فعالیت های اوقات فراغت تأثیر بگذارد.

خستگی چشم خستگی سردرد دوبینی دید سه بعدی (3 بعدی) ضعیف عزت نفس پایین (از خجالت در مورد ظاهر خود) همچنین ممکن است با تشخیص ندادن استرابیسم، یک مشکل جدی (مانند تومور مغزی که باعث این بیماری شده است) نادیده گرفته شود.

چشم انداز / پیش آگهی بعد از درمان استرابیسم چه انتظاری می توان داشت؟

• بیمار باید برای پیگیری به پزشک مراجعه کند تا ببیند آیا بیمار به درمان‌ها پاسخ داده است یا خیر و در صورت لزوم تنظیمات را انجام دهد.
• در مورد کودکان مبتلا به استرابیسم، اگر این بیماری به موقع تشخیص داده شود و به درستی درمان شود، می تواند منجر به دید عالی و درک عمق شود و می تواند از از دست دادن بینایی محافظت کند.